www.wilawiankipierwszade.fora.pl

Piotr Katański

Dobra to ja też cuś od siebie dam
3. Jakie uczucia dręczą Wertera?
Werter po spotkaniu z Lottą jest w niej zakochany ale gdy dowiaduje śię o narzeczonym Lotty przezywa rozterki życiowe. Jest jednocześnie szaleje z miłości do Lotty i jest w wielkiej euforii gdy ta podaje się jego zalotom. Przychodzi jednak cierpienie gdy widzi Alberta razem z ukochaną lub gdy ta opowiada o Albercie, o tym jak go kocha. Zatraca się w tej miłości, przestaje racjonalnie myśleć, ważna staje się każde spojrzenie Lotty każde jej słowo wypowiedziane w jego stronę. Myśli o Lotcie stają się dla niego obsesją powodują coraz więcej bólu i cierpienia (weltschmerz). Wyjeżdża by odnaleźć spokój. Jednak po złożonej dymisji znów chce być jak najbliżej ukochanej. Werter szaleje z rozpaczy że nie może być z Lottą przez cały czas zaczyna myśleć o samobójstwie.

Jeszcze co do 14. To był gdzieś jakiś były pisarz w domu Lotty który też się w niej zakochał

Martyna Wyzujak

Co do 4 pytania to przestrzeń jest opisana w liście z 4 maja 1771. "miejscowość, gdzie przebywam, to raj prawdziwy..." i 10 maja "kiedy z uroczej doliny podnoszą się opary..."

Pała

Sławek może nie myśli samobójcze. bardziej odruchy wymiotne jak czytam co chwila te pytania. Razz

mparzy

scena z wyproszeniem:15 marca 1772

Jakub Nowacki

Wera 15 marca..

Piotr Katański

zbierze ktoś to do kupy w jednym poście bo już się pogubiłem czego jeszcze nie mamy?

Sławek

Katana masz racje, Był jeszcze jeden gosc. To on szukał jesienią kwiatków w lesie dla swojej ukochanej(Lotty).

mparzy

Ok, a obraz miasta w z.4 ?

Sławek

Nie mamy jeszcze 16 i w zasadzie 18.

Pała

to kto zbierze wszystko do kupy? ;>

mparzy

łe, 18 już mamy, zostało tylko społeczenstwo w z. 16 i obraz miasta w z. 4

Piotr Katański

A więc 16. (nie wiem czy nie pisaliście już tego)
Znalazłem takie w necie cytaty ale nie wiem gdzie one są w książce
Werter o innych ludziach:

Wyznam ci chętnie, bo wiem, co byś mi na to powiedział, że najszczęśliwsi są ci, którzy, podobnie dzieciom, żyją z dnia na dzień, włóczą za sobą lalkę, rozbierają i ubierają ją i z wielkim szacunkiem skradają się do szuflady, w której mama zamknęła łakocie, a gdy wreszcie dostaną, czego pragną, zjadają to pełnymi usty i wołają: Jeszcze! To są szczęśliwe istoty!

[…] byłoby mniej cierpień wśród ludzi, gdyby oni – Bóg wie, dlaczego tak są stworzeni – z mniejszą skrzętnością wyobraźni zajmowali się wywoływaniem wspomnień przeszłego zła, a raczej znosili obojętną teraźniejszość.

…] ludzie pewnej klasy będą się zawsze trzymać w zimnym oddaleniu od prostego ludu, jakby sądzili, że stracą skutkiem zbliżenia.
Tak, drogi Wilhelmie, sercu memu są dzieci najbliższe na ziemi. Kiedy na nie patrzę i w małym stworzeniu widzę zarodki wszystkich cnót, wszystkich sił, których kiedyś tak bardzo będą potrzebować, kiedy w uporze widzę całą przyszłą stałość i moc charakteru, w swawoli cały przyszły dobry humor i łatwość wymykania się wszelkim niebezpieczeństwom życia, wszystko tak nie zepsute, tak nienaruszone, zawsze, zawsze powtarzam złote słowa Nauczyciela ludzi: „Jeśli nie będziecie jako jedno z tych maluczkich!”.

Natura ludzka ma swe granice, może znosić radość, cierpienia, ból aż do pewnego stopnia i ginie, gdy tylko ten stopień przekroczy. Nie chodzi tu więc o to, czy ktoś jest słaby, czy silny, tylko – czy może przetrwać miarę swego cierpienia, moralnego czy fizycznego, i uważam za rzecz równie dziwną mówić, że tchórzem jest człowiek, który sobie odbiera życie, jak byłoby niewłaściwe nazwać tchórzem tego, który umiera na złośliwą febrę.

Co mnie najbardziej drażni, to fatalne stosunki mieszczańskie. Wprawdzie wiem równie dobrze jak inni, jak potrzebna jest różnica stanów, ile korzyści mnie samemu ona przynosi; jednak niech mi nie staje ona w drodze właśnie tam, gdzie mogę jeszcze zażyć trochę radości, złowić jeden choćby promień szczęścia na tej ziemi!
Wszyscy ludzie łudzą się w swych nadziejach, zawodzą w oczekiwaniach.

Ktoś miły mógłby je znaleźć w książce

Pała

1.
• W wieku 14 lat Goethe słuchał koncertu siedmioletniego wówczas Mozarta.
• Goethe w latach 80. XVIII w. udał się w podróż do Włoch. W drodze zatrzymał się na kilka dni w Szwajcarii. Pozostawił tam swoje pisma. Po 100 latach okazało się, że było to wprowadzenie do dramatu „Faust”.
• Goethe ożenił się z Christianą Vulpius dopiero po 18 latach trwania związku.
• W wieku 22 lat Goethe zakochał się w zamężnej Charlotcie. Została ona pierwowzorem bohaterki „Cierpień młodego Wertera”.
• Goethe został nobilitowany w 1782 r.
• Przyczyną śmierci Goethego było zapalenie płuc.
• Zmarł w Weimarze, w całkowitym osamotnieniu, po śmierci żony i jedynego syna.
• W roku 1770 ukazał się anonimowo jego pierwszy zbiór poezji "Annette”
• Brał udział w Kongresie wiedeńskim w latach 1814-15.
Powieść epistolarna – powieść skonstruowana w formie listów (niekiedy przeplatających się z fragmentami pamiętnika), wymienianych między sobą przez bohaterów. W XIX wieku, w związku z wprowadzeniem wszystkowiedzącego narratora, popularność tej formy powieściowej zmalała.
2.Weltschmerz (pol. ból świata) – depresja, smutek, apatia, wynikające z myśli o niedoskonałości świata; sentymentalny pesymizm; chandra, spleen. Choć niekiedy uważa się, że pojęcie to pochodzi z utworu Cierpienia młodego Wertera, napisanego przez prekursora niemieckiego romantyzmu Johana Wolfganga Goethego, właściwym jego twórcą jest inny preromantyk niemiecki Jean Paul, właśc. Johann Paul Friedrich Richter. Weltschmerz jest bezsilnością wobec zła i absurdu świata, z którym nie można się pogodzić i nie da się walczyć.
3. Jakie uczucia dręczą Wertera?
Werter po spotkaniu z Lottą jest w niej zakochany ale gdy dowiaduje śię o narzeczonym Lotty przezywa rozterki życiowe. Jest jednocześnie szaleje z miłości do Lotty i jest w wielkiej euforii gdy ta podaje się jego zalotom. Przychodzi jednak cierpienie gdy widzi Alberta razem z ukochaną lub gdy ta opowiada o Albercie, o tym jak go kocha. Zatraca się w tej miłości, przestaje racjonalnie myśleć, ważna staje się każde spojrzenie Lotty każde jej słowo wypowiedziane w jego stronę. Myśli o Lotcie stają się dla niego obsesją powodują coraz więcej bólu i cierpienia (weltschmerz). Wyjeżdża by odnaleźć spokój. Jednak po złożonej dymisji znów chce być jak najbliżej ukochanej. Werter szaleje z rozpaczy że nie może być z Lottą przez cały czas zaczyna myśleć o samobójstwie.
4 Ogród, przyroda:Przyroda jest nierozerwalnie złączona z losami tytułowego bohatera dzieła. Gdy jest szczęśliwy, otaczająca go natura staje się dla niego rajskim ogrodem. Kiedy coraz bardziej popada w apatię przyroda zmienia się w „nieznośnego dręczyciela, katującego ducha”. Siły natury niszczą ukochane miejsca, w których przebywał z Lottą i które wypełniały były jego wspomnieniami.
Wieś dla głównego bohatera jest miejscem ucieczki przed zgiełkiem miasta, miejscem, w którym obcuje z naturą, zachwyca się każdym jej przejawem. To na wsi poznaje ludzi prostodusznych, którzy mają na niego pozytywny wpływ. Twierdzi, że wśród mieszkańców wsi można odnaleźć prawdziwe i szczere uczucia.
5. Dla Wertera przyroda, natura to siła mogąca nieść ukojenie, napełniać radością życia, spokojem. Przybywa na wieś, aby tam, w zaciszu, ukoić nerwy po przeżyciach związanych ze skandalem towarzyskim, który wywołał nieostrożnym postępowaniem wobec dwóch sióstr. Podziwia przyrodę, sielski pejzaż, łąki, kwiaty, czyta dzieła Homera i odczuwa pełną harmonię ze światem. Przyroda działa na niego jak lek. Tak jest przez cały okres, kiedy bohater przeżywa porywy uczuć do Lotty.
Gdy okazuje się, że nie ma nadziei na to, by ukochana kiedykolwiek do niego należała, Werter zaczyna postrzegać świat w ciemnych barwach. Przyroda staje się złowroga, obca, brak w niej elementów, które kiedyś tchnęły bezpieczeństwem, spokojem (np. potężne drzewa orzechowe - symbol spokoju, ładu, porządku zostają wycięte). Werter szuka opisów przyrody dzikiej, przerażających - sięga po Pieśni Osjana, w których tłem wydarzeń jest typowo romantyczny krajobraz, przyroda niesie ze sobą tajemnicę, jest niezgłębioną potęgą.
6. 29 czerwca 1771
8.Werter potrafił ją nie tylko czytać, ale także interpretować, co świadczy o jego mądrości i utalentowaniu. Można zauważyć, że literatura rozwijała i kształtowała tego młodego człowieka, odzwierciedlając przy tym jego nastroje. Werter początkowo czytał dzieła Homera. Obcowanie z tą literaturą, a zwłaszcza Odyseją, wyciszało, uspokajało i koiło bóle Wertera. Po pewnym czasie zaczął on jednak czytać Pieśni Osjana – utwory pełne grozy, tajemnicy i gotyckiej atmosfery. Te utwory symbolizowały przemianę Wertera, jego samobójcze myśli i w efekcie towarzyszyły mu aż do śmierci.
9.Werter rysował głównie naturę, jednym z jego rysunków był rysunek dwojga bawiących się dzieci w Wahlheim. Później zaczął rysować sylwetki Lotty, jedną z nich dołączył do swojego listu pożegnalnego do ukochanej, gdy postanowił popełnić samobójstwo.
10. Kobiety w życiu Wertera.
Lota- Welter zakochał się w niej, choć wiedział, że ma ona narzeczonego.
Panna von B. – niebieskooka dziewczyna, podobna do Lotty. Werter poznaje ją podczas pracy w poselstwie. Miła i naturalna, źle się czuje w domu bogatej ciotki.
Eleonora- zakochała się w nim, choć flirtował z jej siostrą.
11. Pewnego dnia Werter udaje się na spacer z Lottą, Marianną i Melką. Docierają nad studnię, gdzie czuje się jeszcze bardziej szczęśliwy niż dotychczas. Melka napełniła szklankę wodą i kazała Locie się napić. Werter był tak wzruszony, zachwycony zachowaniem dziewczynki, która zabroniła Mariannie się napić, mówiąc, że Lotta ma zrobić to pierwsza, że wziął małą na ręce, uniósł do góry i ucałował. Dziecko zaczęło płakać i krzyczeć, a Lota nakazała małej szybko umyć buzię. Werter był bardzo zmieszany, ponieważ Lotta skarciła go za jego postępowanie. Chodziło o przesąd, który mówił, że małej urośnie broda.
12. Kiedy Werter pisze po raz pierwszy, że kocha Lottę? Do czego doprowadza go ta miłość?
Pierwsze wyznanie miłości w liscie - 16 czerwca 1772 r. Ta miłość doprowadza go do depresji i samobójstwa (w tym miejscu więcej szczegółów o Albercie etc.)
13.Lotta i Albert znają się od wielu lat. Matka dziewczyny na łożu śmierci poprosiła mężczyznę, by uszczęśliwił jej córkę. Albert szczerze kocha narzeczoną i ufa jej. Jest także pewny uczuć Lotty. Kobieta darzy go przywiązaniem i szczerą miłością, choć dostrzega, że między nimi nie ma takiego porozumienia, jakie łączy ją z Werterem. Pobierają się. Powrót Wertera, jego częste wizyty, burzą spokój ich domu. Albert z czasem zaczyna chłodniej podchodzić do przyjaźni żony z drugim mężczyzną, którego nigdy nie traktował jak rywala. Lotta postanawia zrezygnować ze spotkań z Werterem dla dobra małżeństwa, by przekonać męża o swojej miłości.
14. Mężczyźni w życiu Loty.
Werter -mieszczanin, poeta i artysta – malarz. O jego wyglądzie zewnętrznym nic nie wiadomo. Od chwili poznania Lotty chodzi ubrany w niebieski frak i żółtą kamizelkę. Mężczyzna młody, szlachetny, o wrażliwej duszy. Wykształcony i utalentowany artystycznie. Nadmiernie wrażliwy, zachwyca się najdrobniejszym przejawem natury. Potrafi łatwo się wzruszać, a w chwilach uniesienia płacze. Jest skłonny do refleksji. Od pierwszego wejrzenia zakochuje się w Lotcie, choć wie, że dziewczyna jest zaręczona z innym.
Albert- Narzeczony Lotty, później jej mąż. Człowiek szlachetny, dobry, pracowity, o racjonalnym umyśle. Bardzo kocha Lottę, a przywiązanie Wertera do dziewczyny traktuje jak kolejny wyraz uwielbienia i to potęguje jego uczucia do niej. Zna Lottę od wielu lat. Tolerancyjny i wyrozumiały dla przyjaźni narzeczonej i Wertera. Jest pewien jej uczuć i nie okazuje zazdrości. Wertera traktuje jak przyjaciela. Wyczuwa, że jego obecność wpływa niekorzystnie na nastrój młodzieńca i najczęściej zostawia go samego z Lottą. W końcu wizyty Wertera, jego nerwowe zachowanie, sprawiają, że Albert prosi żonę o ograniczenie kontaktów z młodzieńcem.
15. Dlaczego 28 sierpnia i 10 września są datami ważnymi dla Wertera?
Werter w liście z 28 sierpnia opisuje dzień swoich urodzin. Otrzymuje on pakunek od swego rywala Alberta. W owym pakunku znajduje się bladoróżowa przepaska, którą Lotta miała na sobie w dniu, gdy się poznali. Werter jest bardzo szczęśliwy, iż dostał tak osobisty prezent. Wspomina i od początku przeżywa dawne chwile spędzone razem z Lotą. Jego rozważania wskazują na wielką wrażliwość, niemożność pogodzenia swoich oczekiwań i pragnień z rzeczywistością. Jego miłość do Loty jest miłością platoniczną, czystą, ale nieszczęśliwą, która przesłoniła mu cały świat i banalną rzeczywistość. 10 września po tygodniach rozterek, sprzecznych uczuć, wzrastającego napięcia wewnętrznego, decyduje się Werter na odejście. Wieczór spędza w towarzystwie Lotty i Alberta, nic im jednak nie mówi o swoim zamiarze. Wyjeżdża bez pożegnania.
16. Utwór jest krytyką wyniosłości, nadętości i fałszywej dumy arystokracji, a także jej zobojętnienia na losy najuboższych i całego kraju w ogóle. Goethe bronił w nim również warstwy
mieszczańskiej, obarczając całkowitą winą za nędzę bogaczy.
17. Podczas obiadu u hrabiego C. Werter przeżywa ogromne upokorzenie. Bohater zostaje wyproszony przez gospodarza z przyjęcia, gdyż z pochodzenia jest mieszczaninem, nie ma więc dla niego miejsca wśród uprzedzonej do niższych warstw arystokracji. Wydarzenie to sprawia, że Werter decyduje się na powrót do rodzinnego miasta.
19.Utwór kończy się śmiercią Wertera i jego pogrzebem. Werter pożycza od Alberta pistolety i strzela sobie w głowę nad prawym okiem. Umiera następnego dnia, w południe. Atmosfera jest ponura, wstrząsająca. Albert jest przerazony a Lotta pełna żalu, Werter zostaje pogrzebany bez towarzystwa ludzi których kochał i cenił - Lotty i Alberta, na jego pogrzebie nie ma nawet duchownego. Panuje smutek i żal po stracie młodego romantyka.

to chyba wszystko .. teraz możemy sprawdzić czego nam brakuje

Piotr Katański

Dopisz że 6. 29 czerwca - nie znalazłem wcześniej

Sławek

Chyba mamy wszystko.